Lawenda (Lavandula angustifolia) wytwarza cudowne aromatyczne kwiatostany z drobnymi, fioletowymi, pięciopłatkowymi kwiatkami. Kwitnie w drugiej połowie czerwca i często drugi raz we wrześniu. Jej zapach może się niektórym kojarzyć ze środkami na mole lub kosmetykami, roślina ta jest wspaniałym ziołem kulinarnym. Zapach lawendy, a zapach lawendowy to zupełnie inne aromaty. Lawenda może być zarówno używana do dań wytrawnych, doskonale uzupełniając smak tymianku i rozmarynu, jak i słodkich, komponując się harmonijnie  z różą i fiołkiem. Lawenda jest ziołem niezmiernie aromatycznym, ważne więc aby nie przesadzać z przyprawianiem nią dań, ponieważ może je zdominować, a także nadać potrawą smak mydlin. Można używać zarówno lawendy świeżej, jak i suszonej, pamiętając, że suszona stanowi skoncentrowany surowiec, zatem należy stosować jej mniejszą objętość (1 łyżeczka suszonej zamiast 1 łyżki świeżych kwiatów).  Lawenda ma działanie uspokajające, nasenne, przeciwskurczowe i antyseptyczne, przyśpiesza gojenie ran. Zawiera fenolokwasy, triterpeny, kumaryny, antocyjany, garbniki, fitosterole i flawonoidy oraz olejek eteryczny mający w składzie m.in. octan linalylu, linalool, octan lawendytu, cineol, limonen.

Lawenda lubi przewiewną glebę oraz bardzo dużo ciepła i słońca. Nie wolno spożywać lawendy kupionej w sklepie ogrodniczym, ponieważ była ona opryskiwana fungicydami. Teoretycznie przesadzona do gruntu na świeżym powietrzu potrzebuje 2 tygodni karencji, jednak Pani Małgorzata Kalemba-Drożdż poleca odczekanie znacznie dłuższego okresu.

Małgorzata Kalemba - Drożdż, Jadalne Kwiaty, Pascal, Bielsko-Biała 2016.